เมื่อต้องเดินเข้าเรือนจำ ในวันตักบาตรเทโว

สวัสดีครับพี่น้อง Steemains เมื่อวานวันหยุดเนื่องในวันตักบาตรเทโว หลังจากทำบุญเรียบร้อยในตอนเช้าผมมีภาระกิจที่ต้องไปสอนงานที่เรือนจำแห่งหนึ่ง เนื่องจากผมมีหน้าที่ๆต้องหาคนงานที่เป็นแรงงานราคาถูก หรือพูดง่ายๆ คือเป็นการทำงานเหมาจ่ายรายชิ้น ผมไปถึงเรือนจำประมาณ 10:15 นาที ซึ่งฝนตกหนักด้วย หลังจากประสานงานกับทางฝ่ายเรือนจำเรียบร้อย ก็ได้เข้าไปในเรือนจำ ซึ่งไม่สามารถนำอะไรเข้าไปได้เลย ไม่ว่าจะเป็น โทรศัพท์ นาฬิกา เงิน ก็คือทุกอย่างห้ามเอาเข้าไปยกเว้นอุปกรณ์การทำงานเท่านั้น

Source
จากนั้นจะมีเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบก่อนจะเปิดประตูให้ผมเข้าไปข้างใน ผมต้องเข้าไปสอนงานในแดนหญิง เมื่อผ่านประตูใหญ่แล้ว จะต้องผ่านประตูเข้าไปแดนหญิงอีกทีหนึ่ง ซึ่งวันที่ผมเข้าไปมีการเดินตรวจเยี่ยมนักโทษของ ผอ เรือนจำพอดี และหัวหน้าหน่วยก็ได้แนะนำให้รู้จัก ก็ได้พูดคุยกันเล็กน้อยเกี่ยวลักษณะงานที่ได้นำเข้ามาให้นักโทษ หลังจากนั้นทางผู้คุมก็จัดนักโทษหญิงมาเรียนงานกับผมประมาณ 10 คนได้ โดยทั้ง 10 คน จะเป็นตัวแทนที่จะไปสอนคนอื่นๆ ต่อไป สิ่งแรกที่ผมเริ่มมองไปยังนักโทษหญิง ผมรู้สึกเสียดายมาก เพราะในจำนวน 10 คน มีหน้าตาดีๆ สวยๆ หลายคนเลย ไม่ได้เสียดายน้องเขานะครับ 55 แต่เสียดายอนาคตของน้องเขาที่ต้องเข้ามาอยู่ในที่นี้ เพราะอายุก็น่าจะไม่เกิน 30 ทั้งนั้น กำลังเป็นกำลังสำคัญของครอบครัวและสังคมทั้งนั้น แต่ด้วยการเดินทางผิด จึงต้องทำให้เสียโอกาสอะไรหลายๆ อย่าง

Source
ระหว่างที่ผมกำลังสอนงาน และน้องๆ เขาเริ่มทำได้ ผมก็เริ่มพูดคุยเรื่องอื่นๆ กับน้องเขาทำให้รู้ว่าส่วนใหญ่แล้วจะโดนคดีค้ายาเสพติดทั้งนั้นเลย บางคนเล่าให้ผมฟังว่าเข้าออกเรือนจำเป็นครั้งที่ 3 แล้ว หลังจากออกไปก็หางานทำไม่ได้ และเพื่อนฝูงที่ค้ายาอยู่ก็กลับมาชวนให้เข้าวงการเดิมอีก เพราะหาเงินง่าย และก็เป็นวัฏจักรอย่างนี้ ฟังแล้วก็รู้สึกหดหู่แทน บางคนพ่อแม่หมดเงินไปหลายแสน บางคนเกือบล้าน ในการวิ่งเต้น ตำรวจ อัยการ ทำให้เห็นช่องว่างในการใช้เงินและอำนาจในการหาผลประโยชน์กัน ซึ่งยากที่จะแก้ไข เพราะสิ่งเหล่านี้กลายเป็นจารีตประเพณีของสังคมไทยไปแล้ว และปัจจุบันนักโทษคดียาเสพติดเพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า เป็นข้อมูลที่ผู้คุมเล่าให้ผมฟัง ผมสอนงานถึงเที่ยงเป็นช่วงพัก และผู้คุมก็พาผมไปทานเข้าในร้านสวัสดิการของเจ้าหน้าที่ มีการแซวกันว่าวันนี้โชคดีได้กินเข้าในคุกด้วย 55 ซึ่งเป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำ และมีขนมหวาน ทั้งหมดเป็นฝีมือของนักโทษหญิง และก็มีหนักโทษหญิงมาคอยบริการเสริฟน้ำและขนมด้วย ซึ่งผมทราบว่าภายในเรือนจำนนั้นมีงานให้ทำเยอะมาก โดยมีบริษัทต่างๆ นำเข้ามาให้ทั้งนักโทษ ชายและหญิง ซึ่งเป็นประโยชน์ด้วยกันทั้งสองฝ่าย คือ ฝ่ายโรงงานก็ได้คนงานที่มีค่าแรงราคาถูก ฝ่ายเรือนจำก็ได้มีงานให้นักโทษได้ฝึกได้ทำ

ผมสอนงานและถ่ายทอดเรื่องเงื่อนไขการทำงานต่างๆ เสร็จและต้องออกจากเรือนจำภายใน 14:30 เพราะถือเป็นเวลาเลิกงานของนักโทษที่ต้องเก็บกวาดพื้นที่และเตรียมตัวอาบน้ำเพื่อเข้าโรงนอนรอการสับเปลี่ยนผู้คุมชุดใหม่ ผมกลับออกจากเรือนจำด้วยความคิดสงสารพวกเขาที่เดินทางผิด และไม่รู้ว่าจากนี้หลังจากพ้นโทษจะสามารกลับตัวกลับใจได้หรือเปล่า สงสารครอบครัว พ่อแม่ และรู้สึกถึงการเสียโอกาสของคนรุ่นหนุ่มสาวที่เป็นกำลังของชาติ ต้องมาถูกกักขังไม่สามารถใช้ศักยภาพในการพัฒนาสังคมและประเทศได้ ก็ได้แต่หวังว่าจะมีผู้มีอำนาจที่จะกวาดล้างและเอาจริงในการกำจัดผู้ผลิตยาเสพติดให้หมดไปและขอเป็นกำลังใจให้กับเจ้าหน้าที่ของรัฐที่มีความมุ่งมั่นในการทำงานทุกคน

วันนี้ออกแนวการบ้านการเมือง ถือเป็นประสบการณ์ที่ได้พบเจอเลยนำมาเล่าสู่กันฟังนะครับ ขอบคุณทุกกำลังใจที่ติดตามกันตลอดมา
รักทุกคน Steemains
@Pichat